مقایسه روشهای قالبگیری سنتی و دیجیتال در دندانپزشکی
قالبگیری دقیق دندان‌ها یکی از مراحل کلیدی در درمان‌های پروتز، ایمپلنت و بازسازی لبخند است. با پیشرفت تکنولوژی، قالبگیری دیجیتال جایگزین روشهای سنتی شده و مزایای قابل توجهی برای بیماران و دندانپزشکان فراهم کرده است. در ادامه به مقایسه جامع این دو روش می‌پردازیم.
قالبگیری سنتی
در روش سنتی، دندانپزشک با استفاده از مواد قالبگیری مانند آلژینات یا سیلیکون، از دندان‌ها و بافت دهان قالب تهیه می‌کند. پس از سفت شدن ماده قالب، مدل گچی ساخته می‌شود و برای ساخت روکش، پروتز یا سایر ترمیم‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد.
مزایا:
-
هزینه کمتر نسبت به روش دیجیتال
-
تجهیزات ساده و در دسترس
معایب:
-
احتمال بروز خطا در حین قالبگیری یا ارسال به لابراتوار
-
احساس ناخوشایند و حالت تهوع برای برخی بیماران
-
زمان‌بر بودن فرایند و نیاز به جلسات بیشتر
-
احتمال تغییر شکل یا آسیب دیدگی قالب پیش از رسیدن به لابراتوار
قالبگیری دیجیتال
در این روش از اسکنر داخل دهانی برای برداشت سه‌بعدی دقیق از دندان‌ها و بافت دهان استفاده می‌شود. داده‌ها به صورت دیجیتال به لابراتوار ارسال شده و مراحل ساخت ترمیم یا پروتز با دقت بالا و سرعت بیشتر انجام می‌گیرد.
مزایا:
-
دقت بالا در ثبت جزئیات و کاهش خطای انسانی
-
راحتی بیشتر برای بیمار؛ بدون نیاز به مواد قالبگیری
-
سرعت بالا در دریافت نتیجه نهایی و کاهش تعداد جلسات
-
امکان ذخیره و بازیابی اطلاعات قالب هر زمان
-
ارتباط مستقیم و سریع با لابراتوار دندانسازی
معایب:
-
هزینه اولیه بالاتر به دلیل تجهیزات پیشرفته
-
نیاز به مهارت و آموزش تخصصی
جمع‌بندی
در حالی که روش سنتی هنوز در بسیاری از درمان‌ها استفاده می‌شود، قالبگیری دیجیتال به سرعت جایگاه ویژه‌ای در دندانپزشکی مدرن پیدا کرده است. انتخاب روش مناسب بستگی به نوع درمان، شرایط بیمار و امکانات مطب دارد.
در مطب دکتر آزاده خاجوی، با استفاده از جدیدترین تجهیزات دیجیتال، تجربه قالبگیری راحت‌تر و دقیق‌تری برای بیماران فراهم شده است. جهت دریافت مشاوره و کسب اطلاعات بیشتر می‌توانید با ما تماس بگیرید.
دیدگاهتان را بنویسید